Ganyan ang mga tunog ng tao maingay kumain. Kapag kasama kong kumain ang isang taong ganito ay nakakawalang gana. Alam ko na sa ibang bansa accepted daw yung paghigop ng sabaw na maingay. Medyo ito natatagalan ko pa. Pero kapang nagunpisa ng ngumuya ng pakaingay-ingay, turn-off na talaga ako.
Kasi naman hindi sarhan ang bibig pag ngumuya. Actually, hindi na bibig ang tawag dito - bunganga na.
Lalo na kapang napakalaki ng isinubo. Yung bang mukhang puff fish o parang lobong hinipan ang pisngi sa dami ng laman. Sasabayan pa ng pag salita. Anak ng tipaklong! Parang gusto mong batukan kaya lang pinipigilan mo ang sarili at baka maibuga niya yung kinakain niya sa kanyang kaharap.
Hindi ako imbiyerna sa ibang eating sound effects. Madalas, ibig sabihin nito masarap ang luto mo. Tulad ng, hmmmm [pag mabanggo], yum o yum-yum [pag tama ang timpla] , grrrrrrr [pag tama ang asim]. Pero kapag naman ang kasabay ko ay parang bakyang kinakaladkad sa inggay, naririndi ako.
At least may consolation, at hindi sila mainggay uminom. Hindi parang asong uhaw sa tubig. May lull din pala sila.
Naikwento ni
0 ang naki-chika:
May gusto kang sabihin?